Ruissen: ’Nederland mag niet korten op vergoeding eco-regelingen’
In Nederland hebben boeren en tuinders zich massaal aangemeld om mee te doen met de eco-regelingen, de eco-schemes. Daarbij hebben veel boeren gekozen voor het meest ambitieuze pakket, met de strengste voorwaarden. Bert-Jan Ruissen: „Boeren hebben hun beslissing om zich hieraan te committeren gebaseerd op de vergoeding die daarvoor was toegezegd. Het verlagen van de vergoeding voor vergroening, is een eenzijdige wijziging van de afspraken door de overheid. Ik vind dat volstrekt onbehoorlijk bestuur.”
Dergelijke ‘oneerlijke handelspraktijken’ zijn in het bedrijfsleven verboden, daar is wetgeving over gemaakt, vervolgt Ruissen. „Hoe kun je nog vertrouwen op een overheid als afspraken niet worden nagekomen? Boeren hebben de kosten voor deze eco-regelingen al gemaakt. Land uit productie genomen, bufferstroken in acht genomen, dit zijn gederfde inkomsten. Ik wil hier heel helder aangeven: alle boeren die meedoen aan de vergroening, moeten daarvoor de toegezegde vergoeding krijgen”, onderstreept Ruissen.
Grote schok
In Nederland hebben boeren zich in groten getale aangemeld om mee te doen met de eco-regelingen. Brons, zilver of goud, met de bijbehorende inzet voor verduurzaming. Een daverend succes dat de Nederlandse overheid zou moeten koesteren, aldus Ruissen. De werkelijkheid is helaas anders. Groot was de schok en verbijstering toen minister Adema uit het niets liet weten de vergoedingen voor de eco-regelingen naar beneden bij te stellen. Het verlagen van de vergoeding voor vergroening, is een eenzijdige wijziging van de afspraken. Dat is volstrekt onbehoorlijk bestuur.
Aangekaart in EP
Vorige week heeft Ruissen deze situatie aangekaart in de landbouwcommissie van het Europees Parlement en ook schriftelijke vragen aan de EC hierover gesteld. Volgens hem kan het niet zo zijn dat boeren niet de vergoeding krijgen waarvoor ze getekend hebben.
„Laten we ook niet vergeten dat Nederland eerder besloot een erg hoog percentage, oplopend tot maar liefst 30 procent, over te hevelen van de eerste naar de tweede pijler. Maar nu blijkt dus dat dat geld eigenlijk nodig is voor de ecoregeling in pijler 1. Ik merk hier in Brussel dat de beslissing van de minister de nodige verbazing oproept. Het had - zo hoor ik - niet nodig geweest om de vergoedingen naar beneden bij te stellen.”
Naar verluidt zijn er ook andere lidstaten die kampen met hetzelfde probleem. Die kiezen er blijkbaar voor om de tekorten zelf aan te vullen.
